شب مهتابی

1

مصطفی محدثی خراسانی

جان تو وجان جام،عشق علیه السلام
پخته کن این خشت خام،عشق علیه السلام

فیض کمال و تمام،شور صلوه و صیام
حرمت بیت الحرام،عشق علیه السلام

در سکرات سکوت،درنفحات قنوت
شرب شما مستدام،عشق علیه السلام

حق حق منصور بود،صبح نشابوربود
باز عراق است و شام،عشق علیه السلام

کاتب آیات نور،مشرق شعر و شعورق
مرشد پیران جام،عشق علیه السلام

اول و آخرترین، باطن و ظاهرترین
مطلع و حسن ختام،عشق علیه السلام

صائب تبریزی

عشقم شده اینکه شانه دستم بدهی

یک علت عاشقانه دستم بدهی

هر لحظه لبم تشنه ی بوسیدن توست

من منتظرم بهانه دستم بدهی

سهراب سپهری

رود اشکم که به دریاچه ی غم می ریزد

خوابم از حالت چشم تو به هم می ریزد

گریه ام مثل خودم مثل غمم تکراری ست

بسته ی خالــی قرصم پُر ِ از بیداری ست

بسته ی خالـی یک پنجــــره در دیوارش

بسته ی خالی یک زن وسط ِ سیگارش

بسته ی خالی خورشید ِ به شب تن داده

بستــه ی خالــــی یک خانـه ی دور افتاده

بسته ی خالی یک عاشق جنجالی تر

بسته ی خالی یک صندلـــی خالی تر!

بسته ی خالی تبعید که در سیبت بود

بسته ی خالــی پاییز کـه در جیبت بود

مرگ، پیغـــام تو در گوشـی خاموشم بود

بسته ی خالی قرصی که در آغوشم بود

قفل بودم وسط تخت بـه زندانی که

زدم از خانه به کوچه به خیابانی که

دور دنیای تــو هـــی آجـــر و آهن چیده

همه ی شهر در آن عق شده و گندیده

از شلوغی جهان، حوصله اش سر رفته

همـــه ی شهــر دو تا پا شده و در رفته

بوق ماشین و سر ِ گیج من و کوچه ی هیز

دلــــم آشوب شده از خـــودم و از همه چیز

فکر یک صندلـــی پــــُر شده توی اتوبوس

فکر گل های پلاسیده ی ماشین عروس

زن که در چادر ِ مشکیش به شب افتاده

بچه ای خسته کـــــه از راه، عقب افتاده

مغز درمانده ی خالی شده ی بی ایده

مرد با عقربـــــه ی روی مچش خوابیده

منــــم و زندگــــی ِ پــــُر شده بــــا تصویرم

یک شب از خواب بدت می پرم و می میرم

منم و عکس مچالـــه شده در دستی که

منم و عشق که خوردیم به بن بستی که

خانه با سردی دیوار هماغوشـم کرد

از چراغی وسط رابطه خاموشم کرد

قفل زد روی دهانم که پر از خون شده بود

جسدی آن طرف پنجره مدفـــون شده بود

جسد ِ زندگی ِ کرده شده با غم ها

جسد زل زده به چشــم ِ تر ِ آدم ها

جسد خاطره هایی کـه کبودم کردند

مثل سیگار به لب برده و دودم کردند

جسدی که شبح ِ یک زن ِ دیگر می شد

جسد روز و شبـی که بد و بدتر می شد

جسد یک زن ِ خوشبخت ِ یقیناً خوشبخت

بسته ی خالـی سیگارم و قرصت در تخت

جیـــغ خاموشـــی رویای تـــو و مهتابی

با خودت غلت زدن در وسط ِ بی خوابی

با تنی خسته که آمیزه ای از لرز و تب است

در شبی تیره کــه از ثانیه هایش عقب است

در شبـــی از تــــو و کابــوس تـو طولانـــی تر

در شبی تیره که هر کار کنی باز شب است

فاطمه اختصاری

پوریا بیگی

نداره نامه ی تلخت

دوباره اسم و امضایی

داری از من جدا می شی

حقیقت داره تنهایی

به هر ساز تو رقصیدم

نپرسیدم چرا سردی

منی که خوب فهمیدم

نمی خوای دیگه برگردی

هنوزم توی قلب من

مث اون روزا محبوبی

نمی دونی که تا رفتی

به پا کردم چه آشوبی

کجای قصه ای حالا

که شکل آرزوهامی

نمی شناسی صدامو چون

گرفته لحن ناکامی

به احساس تو مشکوکم

به این روزای بی خورشید

دارم از یاد تو میرم

تو چشمات اینو میشه دید

پرم از فکرای منفی

نگو بی وقفه بد بینم

حقیقت داره تنهایی

نگو که خواب می بینم

مجید آژ :

هرچندکه اندام تو برف سبلان است

از گرمی اهوازِ لبت بوسه پزان است

یک شهــر در این عرضه تقاضــای تو دارد

تقصیر لبت نیست اگر بوسه گران است

بازار طلا نیست اگـــر مــوی طلاییت

با هر وزش باد چرا در نوسان است؟

سر ریـــز شدم از یقـــه پیرهن از بس

در عشق تو سیال تنم در فوران است

تا بره ی  چشمــان تــــــو را گرگ ندزدد

در مرتع گیسوت،دلم چشم چران است

هر بار کـــه تبخیــــر شد از ذهن خیالت

آن سوی دگر خاطره ات در میعان است

رویای  من  این  بود  که  همراه  تـــو  باشم

افسوس که در دست تو دست چمدان است

باران  تنت  کاش  بر  ایــــن  خانـــه  ببارد

هر چند که بخت بد من ، قطره چکان است!