شب مهتابی

10 اشتباهی که محبوبیت شما را کم می کند بازی جراحی قلب ها

در این نوشته می خواهیم شما را با 10 اشتباهی که به قیمت محبوبیت شما تمام می شود, آشنا کنیم

افراد بسیاری تسلیمِ این باور اشتباه هستند که محبوبیت و دوست داشتنی بودن، از ویژگی های ذاتی و غیرقابل آموختنی است که فقط به معدودی آدم های خوش شانس مثل خوش قیافه ها و خوش مَشرب ها و آنهایی تعلق دارد که استعدادهای خارق العاده ای دارند. افتادن به دام این تصور غلط، آسان است؛ اما واقعیت این است که محبوبیت تحت کنترل خودتان و مربوط به هوش هیجانی تان (EQ) است. در این نوشته می خواهیم شما را با 10 اشتباهی که به قیمت محبوبیت شما تمام می شود، آشنا کنیم.

 

در پژوهشی در دانشگاه UCLA کالیفرنیا، از شرکت کنندگان خواسته شد بیش از 500 ویژگی را بر اساس اهمیت شان برای محبوبیت امتیازدهی کنند. بالاترین ویژگی ها ربطی به معاشرتی بودن و باهوشی و جذابیت (یعنی ویژگی های ذاتی) نداشتند. در عوض ویژگی هایی که بالاترین امتیازها را گرفتند عبارت بودند از: صداقت، شفافیت و توانایی درک دیگران.

10 اشتباهی که به محبوبیت شما لطمه وارد می کند

 

این صفات و امثال اینها، افرادی را توصیف می کنند که در آن بخش اجتماعی از هوش هیجانی مهارت دارند. داده های پژوهشی TalentSmart از بیش از یک میلیون نفر، حاکی از آن است کسانی که این مهارت ها را دارند، نه تنها بسیار محبوب و دوست داشتنی هستند، بلکه عملکردشان هم با فاصله ی زیادی نسبت به آنهایی که این مهارت ها را ندارند، بهتر است.

 

محبوبیت آن قدر قدرتمند است که می تواند عملکردتان را هم کاملا دگرگون کند. مطالعه ای در دانشگاه ماساچوست نشان داد که اگر کارمندی محبوب باشد، مدیران بدون توجه به شواهد و مدارکی که از او پشتیبانی کنند، حرف هایش را می پذیرند. جک زنگر (Jack Zenger) هم طی تحقیقاتش متوجه شد که از هر 2000 مدیری که محبوب نیستند، فقط 1 نفر عملکرد مؤثری دارد.

 

دکتر تراویس بِرَدبری (Travis Bradberry) مطالعاتی انجام داد تا بفهمد مهم ترین رفتارهایی که باعث می شوند افراد دوست داشتنی جلوه نکنند، چه هستند. آنچه در این مقاله می خوانید، نتیجه ی مطالعات دکتر بردبری است، پس مراقب باشید که این رفتارها غافل گیرتان نکنند.

 

 

تظاهر به فروتنی

 

همه ما در زندگی روزمره با آدم هایی روبرو شده ایم که پشتِ نقاب فروتنی و تواضع، مدام از خودشان تعریف می کنند و لاف می زنند. مثل آن آقا پسری که مدام از نِرد (nerd) بودن خودش می گوید و می خندد، اما در حقیقت می خواهد توجه دیگران را به این مسئله جلب کند که مثلا خیلی باهوش است. یا دختر خانمی که خودش را به خاطر رژیم غذایی سنگینی که دارد دست می اندازد، اما در واقع می خواهد به شما بفهماند که چقدر سالم و خوش اندام است. اگر چه خیلی ها فکر می کنند نقاب تواضع و خودنکوهشی، اصلِ تعریف و تمجید از خود را پنهان می کند، اما حقیقت این است که همه می توانند آن را از پس این نقاب تشخیص دهند. این تظاهر، لاف زدن را حتی اعصاب خُردکن تر هم می کند؛ چرا که قضیه دیگر تنها لاف نیست، بلکه تلاشی در جهت فریبِ طرف مقابل هم هست.

 

 

زیادی جدی بودن

 

مردم به سمت کسانی تمایل پیدا می کنند که پراحساس باشند. البته افراد پراحساس هم اگر غرق در کار شوند، ممکن است بیش از حد جدی یا بی علاقه جلوه کنند. افراد محبوب بین علاقه شان به کار و خوش گذرانی، تعادل ایجاد می کنند. آنها در محل کار جدی و در عین حال معاشرتی هستند و کارهایشان را در مدت زمان کوتاهی به انجام می رسانند؛ چرا که از لحاظ اجتماعی عملکرد مؤثری دارند و به لحظات ارزشمندی که در معاشرت با دیگران دارند، به دید سرمایه نگاه می کنند. آنها روی تعاملات معنادار با همکاران شان تمرکز می کنند. آنها به خوبی به یاد دارند که مثلا فلانی دیروز یا هفته ی پیش چه گفت. این امر به دیگران نشان می دهد که چقدر برای شان اهمیت دارند.

 

 

نپرسیدن پرسش کافی

 

بزرگترین اشتباهی که افراد در گفتگوها مرتکب می شوند، تمرکز روی چیزی است که خودشان می خواهند بگویند یا اینکه آنچه طرف مقابل می گوید، چه تأثیری روی آنها خواهد داشت. این تمرکز آن قدر از حد فراتر می رود که اصلا نمی شنوند طرف مقابل چه می گوید. البته واژه ها بلند و واضح شنیده می شوند، اما معنایی برای ذهن ندارند. برای اجتناب از این مسئله، روش آسانی وجود دارد و آن هم پرسیدن سؤال های فراوان است. مردم دوست دارند بدانند که شما به حرف هایشان گوش می دهید. در اینجاست که کار ساده ای مثل مطرح کردنِ پرسشی واضح نشان می دهد که شما نه تنها گوش می کنید، بلکه به آنچه طرف مقابل می گوید اهمیت هم می دهید. تعجب خواهید کرد اگر بدانید فقط با پرسیدن، چقدر احترام و توجه از سوی دیگران به دست می آورید.

 

 

عدم کنترل احساسات

 

شرکتِ دکتر بردبری، خدمتی با عنوان «ارزیابی های بازخوردی 360 درجه» ارائه می کند و بر این اساس، با افراد زیادی روبرو شده اند که نشانه های مختلفی از ربایش عاطفی دارند، مثلا اشیاء را پرت می کنند، فریاد می کشند، دیگران را به گریه می اندازند و? ربایش عاطفی نشانه ی کمبود هوش هیجانی است. اگر چنین سطحی از بی ثباتی را به نمایش بگذارید، طرف مقابل از خودش می پرسد که آیا شما قابل اعتماد هستید و آیا در موقع نیاز می تواند روی شما حساب کند یا نه.

داد و بیداد سر همه، صرف نظر از اینکه چقدر لایق این داد و بیداد هستند، توجه منفی زیادی به سمت خودتان هدایت می کند. دیگران برچسبِ بی ثبات و غیرمعاشرتی و ترسناک بودن به شما خواهند زد. در عوض، کنترل احساسات باعث می شود فرمان دست خودتان بماند. وقتی مقابل کسی که اعصاب تان را خرد می کند، بتوانید احساسات تان را کنترل کنید، در نهایت اوست که بد جلوه می کند، نه شما.

 

 

استفاده بی موقع از موبایل

 

هیچ چیزی مانند اس ام اس های وسط گفت و گو یا حتی نگاه سریعی به موبایل، باعث نمی شود مخاطب تان از شما رو برگرداند. وقتی حواس تان به گفت وگو باشد، همه ی انرژی تان را روی آن متمرکز می کنید. وقتی در گفت وگویی غوطه ور می شوید، برای تان جالب تر و در عین حال مؤثرتر می شود.

 

 

سوء استفاده کلامی از اسم و جایگاه افراد مهم

 

آشنایی با اشخاص مهم و معروف عالی است، اما اگر از هر گفت وگویی به عنوان فرصتی برای نام بردن از آنها استفاده کنید، متأسفانه متظاهر و بی فکر جلوه می کنید. درست مانند تظاهر به فروتنی، در اینجا هم همه بازی جراحی مغز سریع متوجه حقیقت این قضیه می شوند. این کار به جای آنکه باعث شود آدم جالبی به نظر برسید، باعث می شود دیگران حس کنند شما برای خودتان اعتباری قائل نیستید و بیش از اندازه نگران این هستید که آیا شما را دوست دارند یا نه. در ضمن ارزش آن چیزهایی که برای گفتن دارید را هم کم می کند. وقتی هر آنچه را که می دانید (به جای ارتباط دادن به دانسته ها و افکارتان) به آدم های مهمی که می شناسید ربط می دهید، گفت وگو رنگ و روی خودش را از دست می دهد.

 

مردم از کسانی که تشنه ی توجه هستند، بیزارند. رفتار دوستانه و باملاحظه، همه ی آن چیزی است که برای غلبه بر دیگران نیاز دارید. وقتی به شیوه ی دوستانه و با اعتمادبه نفس و مختصر و مفید صحبت می کنید، دیگران خیلی بیشتر متوجه شما هستند و به سمت شما کشیده می شوند، تا وقتی تلاش می کنید به آنها نشان دهید که آدم مهمی هستید. مردم سریعا متوجه رفتارها و برخورد شما می شوند. آنها بیشتر جذب شخصیت واقعی شما می شوند، تا آن کسی که سعی دارید جلوه کنید.

 

 

سخن چینی

 

مردم وقتی سخن چینی می کنند، در حقیقت دیدی منفی نسبت به خود ایجاد می کنند. اگر کم لطفی در صحبت درباره ی بدی ها یا بدشانسی های دیگران به گوش آنها برسد، نهایتا شاید منجر به جریحه دار کردن احساسات بازی جراحی قلب شان شود، اما مطمئنا موجب می شود شما منفی و کینه توز به نظر برسید.

 

 

داشتن ذهن بسته

 

اگر می خواهید دوست داشتنی باشید، باید فکری باز داشته باشید. این فکر باز باعث می شود دیگران به شما نزدیک شوند و به نظرشان شخصیت جالبی بیایید. هیچ کس نمی خواهد با کسی گفت وگو کند که از قبل در ذهنش قضاوتی شکل داده است و تمایلی به شنیدن ندارد. داشتن ذهنی باز در محل کار بسیار مهم است؛ چرا که در چنین جایی معاشرت به معنای دسترسی به بازی جراحی ایده های جدید و کمک از سوی دیگران است. برای از بین بردنِ تصورات و قضاوت هایی که از پیش شکل گرفته اند، باید دنیا را از دریچه ی چشم دیگران ببینید. برای این کار نیازی نیست حتما آنچه را که آنها باور دارند، شما هم باور کنید یا حتی از رفتارشان چشم پوشی کنید؛ بلکه یعنی آن قدر از قضاوت ها فاصله بگیرید که واقعا بفهمید چه چیزی باعث می شود چنین رفتاری داشته باشند.

 

 

صحبت بیش از حد و بی موقع درباره خودتان

 

اگر چه برای در معاشرت با دیگران و برای شناخت بهتر، باید مقداری از زندگی شخصی خودمان را به اشتراک بگذاریم، اما صحبت بیش از حد درباره ی خودتان، آن هم از همان آغاز گفت وگو، به نظر اشتباه می رسد. به محض ملاقات با طرف مقابل، نباید شروع به صحبت درباره ی مشکلات شخصی و اشتباهات خودتان کنید. آدم های دوست داشتنی صبر می کنند تا طرف مقابل، آنها را به سمت زمان مناسب برای درد و دل کردن هدایت کند. صحبت بیش از حد درباره ی خودتان، پای احساساتی هم چون خوددرگیری و بی احساسی را به گفت وگو باز می کند. اصلا این طوری به مسئله نگاه کنید: اگر پیش از آنکه درباره ی طرف مقابل بیشتر بدانید، سفره ی دل خودتان را پهن کنید، در واقع این پیام را برای او می فرستید که او برای تان چیزی نیست، جز سنگ صبوری برای خالی کردن خودتان.

 

 

اشتراک گذاری بیش از حد در شبکه های اجتماعی

 

مطالعات نشان داده اند افرادی که بیش از حد در شبکه های اجتماعی اشتراک گذاری می کنند، به این خاطر این کار را انجام می دهند که تشنه ی پذیرش از سوی دیگران هستند؛ اما مرکز تحقیقات پیو (Pew Research Center) ثابت کرده است که این اشتراک گذاریِ بیش از حد، در واقع علیه آنها عمل می کند و باعث می شود دیگران از آنها خوش شان نیاید. اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی می تواند شکل بیان مهمی باشد؛ اما باید متفکرانه و با کنترل انجام شود. وقتی پای محبوبیت به میان می آید، اینکه مدام به همه بگویید برای صبحانه و نهار و شام چه خوردید و یا اینکه امروز چه چیزی خریدید و فردا قرار است چه بخرید، بیشتر از آنکه مفید باشد، ضرر دارد.

 

 

 

کلام آخر : وقتی متوجه شوید که دیگران چه برداشتی از اقدامات شما می کنند، قدم بزرگی در مسیر محبوبیت برداشته اید.